تست کد ها

داستان ویسگون پارت سوم

پارت سوم داستان.

شیومین:

چشمامو با ترس باز کردم و در حالی که نفس نفس می زدم به اطرافم نگاه کردم

فهمیدم تو یه مطب رو یه تخت دراز کشیدم.

رو به روم جون میون(سوهو) جلوی میز دکتر وایساده بود و باهاش حرف می زد

یکم اون طرف تر هم سهون و بکهیون وایساده بودن و جونگده

یعنی. همش خواب بود؟.

نفس راحتی کشیدم

ولی اگه الان هم خواب باشم چی؟

اون موقع هم کاملا احساس بیداری می کردم.

دستم رو آوردم بالا تا به کف دستم نگاه کنم (تو خواب همیشه کف دست تار دیده می شه) اما جونمیون دستم رو گرفت

بهش نگاه کردم، با نگرانی با دکتر حرف می زد و حواسش اصلا به من نبود

بیخیال. حتما بیدارم که دارم این چیزا رو حس می کنم دیگه.

جونگده نگاهش افتاد بهم و با خوشحالی اومد طرفم

_ هیونگ! بیدار شدی^^

آروم دستمو از توی دست جونمیون کشید بیرون و گرفتش

سهون و بکهیون هم اومدن سمت تختم

بکهیون: هیووووووونگ^O^

سهون: چرا. دستتون کبود شده؟

به دستم نگاه کردم درست می گفت.

دقیقا همونی که لوهان گرفته بودش کبود بود

جونگده سریع با دستش کبودی روی دستم رو پوشوند و گفت: مهم نیست

_ جونگده

+ هم؟

_ اون. خواب بود دیگه؟.

+ اوهوم^^ خواب بود هیونگ^^

جونمیون: بچه ها

همه بلند شدن و به طرف جونمیون رفتن

یکم فکر کردم. جونگده از کجا می دونست در مورد چی حرف می زنم که انقدر سریع و با اطمینان گفت خواب بوده؟. چرا سعی کرد کبودی دستمو بپوشونه؟.

چهره ی لوهان دوباره اومد تو ذهنم.

مو های به هم ریخته. صورت خونی.

نمی دونم چرا ولی سعی کردم به یاد بیارم چه لباسی پوشیده بود

تو همین فکرا بودم که نگاهم افتاد به سهون.

کمربندش آویزون شده بود این الان مثلا مد جدیده؟ /:

جوونامون چه چیزایی رو مد می کننا. -.-

این بخش اولشه، بخش دومشو همین الانا می ذارم^^

چیزی که می‌خواستم بگم رو هم تو اون پست می گم

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

داستان ویسگون پارت شیومین

شیومین:

تقریبا داشت خوابم می برد. خمیازه کشیدم و چشمامو بستم. بلا فاصله یه صدایی از بیرون اتاق اومد!

چشمامو باز کردم و نگاهمو تو اتاق چرخوندم. گوشمو تیز کردم که اگه اجباز صدایی اومد بشنوم.

+ ای بابا. حتما خیالاتی شدم. چرا الکی می ترسم?!

خواستم دوباره چشمامو ببندم که یکی صدام کرد.

_ مینسوک.

چشمامو باز کردم. لوهان بود.

_ مینسوک من می ترسم.

+ ها؟. از چی می ترسی؟

_ کریس.

صداش می لرزید ولی صورتش بی حس بود. یه جورایی ترسناک شده بود.

+ کریس؟ ولی اونکه. صبر کن!. لو. لوهان

اومد نزدیک و دستمو محکم گرفت. انقدر محکم گرفته بود که می تونستم ببینم اطراف جایی که انگشتاشو گذاشتم سفید شده.

_ مینسوک. من. من می ترسم

صداش بد جوری داشت می لرزید، جوری که یه لحظه فکر کردم داره گریه می کنه ولی توی صورتش هیچ احساسی نمی دیدم.

+ لـ. لـ لوهان. تو الان. باید چین باشی

بدون توجه به حرفام ادامه می داد.

_ مینسوک. اونا ترسناکن.

+ ها؟ .کیا؟

واقعا گیج شده بودم. لوهان الان باید چین باشه. شیش ساله که اون از ما جدا شده.

و خب. شیش ساله که من اونو ندیدم. پس. هووووف

فقط دستشو گرفتم و وانمود کردم به حرفایی که تند تند می زنه گوش می دم. در واقع اصلا نیم فهمیدم چی می گه/: انگار چینی و کره ایو قاطی کرده بود

جدا از بی حس بودن صورتش. گاهی حس می کردم حرکت لباش با حرفایی که داره می زنه نا هماهنگه.

بعد از چند دقیقه حرف زدن گوشه ی لبشو گاز گرفت.

_ مینسوک

با حالت سوالی نگاهش کردم.

سرشو انداخت پایین. فکر کردم داره گریه می کنه.

_ مینسوک من

سرشو بلند کرد و با حالت ترسناکی بهم خیره شد.

+ لو لو لوهان. صو صو. صورتت

صورتش. واقعا ترسناک شده بود.

همه ی صورتش خونی شده بود یه تیکه از گوشت گونش از بین رفته بود و است

ستخون فک و دندوناش معلوم بودن لباش سفید شده بود. حس کردم حتی موهاشم به هم ریخته تر از قبل شده.

ولی بازم با همون قیافه ی بی حس بهم خیره شده بود.

هم شد و صورتشو بهم نزدیک کرد سعی کردم برم عقل ولی فقط تونستم چشمامو ببندم.

تو همون حالت موند و هیچی نگفت. صدای نفس نفس زدن من سکوتی که بینمون به وجود آورده بود رو میشکست.

قلبم داشت میومد تو دهنم

چند دقیقه همین طور تو سکوت گذشت.

من هنوز از ترس چشمامو باز نکرده بودم.

بعد از یه مدت گوش کردن به صدای نفس نفس هی خودم متوجه شدم که حتی صدای نفیجس کشیدن لوهان رو هم نمیشنوم.

هنوز دستم رو گرفته بود، می تونستم حس کنم که از شدت فشار داره کبود می شه

بعد از چند دقیقه بالاخره آروم تو گوشم گفت:

_ دوست دارم

وقتی اینو گفت با تعجب چشمامو باز کردم ولی اون پشتش بهم بود و داشت از اتاقم می رفت بیرون

***

بلافاصله بعد از رفتن لوهان، جونگده(چن)‌‌ وارد اتاقم شد

از کنار لوهان رد شد و حتی باهاش برخورد کرد. ولی عکس العملی نشون نداد، انگار چیزی حس نکرده بود.

چشماش نیمه باز بود و پای چشمش گودی افتاده بود، معلوم بود از خواب بیدار شده

در حالی که دستشو گرفته بود جلوی دهنش و خمیازه می کشید اومد جلوی تختم وایساد

_ هیونگ. چرا انقدر داد می زدی؟

+ د. داد می زدم?!.

چشماش یکم باز تر شد و انگار یکم تعجب کرده بود، ولی هنوز خوابالو بود و یه جورایی بیخیال نگاهم می کرد

_ آره. آآآآآآ(خمیازه) خیلی داد می زدی.

+ مـ مـ مطمئنی صدا از اتاق من بود؟

_ آره دیگه. از همین جا میومد

دستشو یکم روی چشمش کشید

خواب کم کم داشت از سرش می پرید.

چند لحظه ای که اونجا بود چشماشم به تاریکی عادت کرد و احتمالا متوجه رنگ پریده و چهره ی ترسیدم شد.

_ هیونگ. چیزی شده؟

سعی کردم عادی جلوه بدم

+ نه. همه چی. خوبه فقط

با جدیت نگاهم کرد

_ فقط چی؟

+ فکر می کنم که یه کابوس دیدم.

یاد وقتی افتادم که لوهان از کنار جونگده رد شد و بعد جونگده وارد اتاقم شد.

اون قطعا یه خواب نبود، چون الان بیدارم و نمی شه خواب و دنیای واقعی رو با هم دید.

_ مینسوک هیونگ

+ هم؟.

_ فکر می کنم یه اتفاقی افتاده

+ نه. همه چی خوبه.

می دونستم اگه دهنمو باز کنم که اتفاقایی که چند لحظه ی پیش افتاده بود رو تعریف کنم فقط یه سری حرف بی معنی و چرت و پرت از دهنم خارج می شد

جونگده جلوی تختم زانو زد و چونش رو، رو به روی صورت من روی تخت گذاشت

آروم رفتم جلو و بغلش کردم. به یه چیزی نیاز داشتم که بهم آرامش بده. می خواستم چند دقیقه ی پیش رو تعریف کنم ولی اگه همین جور با ترس می گفتم قطعا هیچی نمی فهمید

بعد از چند لحظه که احساس کردم حالم یکم بهتر شده نفس عمیقی کشیدم و رفتم عقب

چشمامو بستم.

+ هوووووف جونگده

چشمامو باز کردم اما جونگده تو اتاقم نبود

***

چشمامو با ترس و لرز باز کردم و در حالی که نفس نفس می زدم به اطرافم نگاه کردم

سرم به شدت درد می کرد و چشمامم تار می دیدن

تو مطب دکتر رو یه تخت دراز کشیده بودم و بچه ها هم دورم جمع شده بودن

همه نبودن. جون میون(سوهو)، بکهیون، سهون (قافیه دار شد که

جهت مشاهده منبع اصلی و ادامه این مطلب این مطلب کلیک کنید

اجرایی که هیچ وقت انجام نشد|:

بعد از ساعتها ور رفتن و ورجه ورجه کردن و آهنگ خوندن-.- . بالاخره آماده شدمD:

دویدم از پله ها رفتم پایین و جلوی بقیه، کنار در وایسادم

+ بوبخشیییییید -0-

سوهو با جدیت و عصبانیت برگشت و فقط بهم نگاه کرد

یهو بکهیون یه نیشگون از شکمم گرفت≥-≤

پریدم عقب و داد زدم:

+ هوووووی! چته؟! ≥---≤

- یه ساعته اینجا منتظرت وایسادیم، رفته بودی لباس بسازی؟ =-=

موهاشو کشیدم و گفتم:

+ دلیل نمی شه اینجوری نیشگونم بگیری=-=

- آااااااهاااااای≥-≤ نکن لعنتی، موهام می ریزن≥-≤

و انگشتشو کرد تو لپم و شروع کرد به چرخوندنش=-=

یعنی بد ترین و وحشتناک ترین روش های شکنجه روشای بکن|||:

کریس گوش بکهیونو گرفت و کشون کشون ازم دورش کرد و با بی تفاوتی گفت:

فعلا که هنوز مینی بوسمون نیومده-_-

سوهو یه نگاهی به ساعت مچی طلایی و گرونش انداخت^-^

+ باید ساعت شیش میومد!

تائو با نگرانی پرسید:

خب الان ما ساعت چند اجرا داریم؟

سوهو: هفت

تائو: ||||: از الان برای ساعت هفت می ریم؟|||:

کریس: یادت نمیاد؟ یه بار ساعت دو برای اجرای پنج رفتیم و بازم دیر کردیم

چن: ≥-≤

لی: ؟؟؟|:

چن: نگوووو≥-≤ یادم ننداز≥---≤

من: -.- .

شیومین عین گربه ها پرید بهم و ادای چنگ زدن در آورد|:

من: چیکار می کنی دیوونه؟ |:

شیومین: اهه! احترام بزرگترتو نگه دارا ! ./_\.

و دوباره شروع کرد به چنگ زدنم و صدای گربه در آورد|:

شیومین: خخخخِئووووووو≥-≤ خخخِئوووو≥-≤

چن: |: شیو جان خودتو نگه دار، آروم باش طوری نیستش که|:

شیومین: من که می دونم، این می خواد همون کارای دفعه قبل رو بکنه≥-≤

و دوباره صدای گربه در آورد و بهم چنگ انداخت|:

رفتم پشت سهون قایم شدم گفتم:

نکنننننننن≥-≤

شیومین همچنان صدای گربه در می آورد و سعی می کرد بهم چنگ بندازه|:

یهو دیدم لوهان با قیافه ی (-_-) بهم خیره شده -.-″

+ غلط کردم |:` دیگه پشت سهون قایم نمی شم|:`

لوهان: آفرین، کار خوبی می کنی فرزند عاقلم-_-

تمام این مدت سوهو داشت با قیافه ی جدی و کلافه با گوشیش ور می رفت

کای: مامی چی می بینی اونتو؟ ′-′

و رفت سمت سوهو که سرک بکشه و یه نگاه به گوشیش بندازه′-′

که ناگهان یک عدد لگد جانانه از طرف کریس دریافت کرد^^

کریس خودش از بالا (بالا. -.-) شروع کرد به خوندن چیزی که تو گوشی سوهو بود/:

یکم که تو سکوت گذشت یهو سوهو با کلافگی سرشو بلند کرد و گفت:

بچه ها باید پیاده بریم

شیومین یکم خندید و گفت:

هه ههXD پیاده! XD خنده دار بودXD

سوهو: من. با تو. شوخی دارم؟ -_-

شیومین: XD عالی!!! اصلا خیلی طبیعیهXD

سوهو: -_-.

کریس با جدیت به شیومین خیره شد و باعث شد خندش محو شه

یکم به کریس خیره موند و منتظر شد کریس بخنده یا بگه شوخی کرده

ولی این کارو نکرد! |:

شیومین: من نیستم! خودتون با هم پیاده برید-_-

و خودشو ولو کرد رو مبل/:

کریس رفت بالا سرشو گفت:

ناراحتی پسرم؟ ^^

شیومینم خودشو لوس کرد و گفت:

آلو )″:

کریس: دوست نداری پیاده بیایی؟ ^^

شیو: نه، ندوست=0=

کریس: می خوایی بابایی کولت کنه؟ ^^

شیو: کولم می کنی؟ (″:

کریس: البته((:

شیو دستاشو گرفت بالا و گفت:

اگه کولم کنی میام*-*

کریس هم با لبخند دستای شیومین رو گرفت.

و در یک حرکت از خونه پرتش کرد بیرون|||:

من و بکهیون با صدای بلند زدیم زیر خندهXD

چن: شیووووو|″:

و دوییدم رفت بیرون دنبالش|:

لوهان رفت پشت سهون قایم شد||:

سوهو با جدیت گفت:

راه بیفتین. مجبوریم پیاده بریم

و خودش اولین نفر از در رفت بیرون و ما هم همه پشت سرش رفتیم

بکهیون هندزفری گذاشته بود تو گوشش و بدون توجه به ما، دو سه متر جلو تر حرکت می کرد

شیومین هم ولو شده بود رو زمین و چن پاهاشو گرفته بود و می کشیدش|:

سوهو همین جوری با ناراحتی با گوشیش ور می رفت و کریس هم از بالای سرش به صفحه ی گوشیش نگاه می کرد/:

دیگه فقط کم مونده بود سهون لوهانو کول کنه|||:

از خلوت ترین راهی که می تونستیم می رفتیم تا کسی نبینتمون

حس می کردم یه گله گوسفندیم که گوشه ی خیابون جمع شدن@-@

کریس چند بار از پشت سر صدام کرد ولی با اینکه فاصله ی زیادی هم نداشتیم صداشو نشنیدم

آخر سر دستمو گرفت و منو کشید سمت خودش

(فقط مونده از خواب من چانو با یکی دیگه شیپ کنن|: )

کریس: چانی بک داره خیلی بی راه می ره، برو یه ندایی بهش بده یه وقت ماشینی چیزی بهش نزنه|:

دی او: همون بهتر یه جاش بشکنه انقدر خونه رو به هم نریزه-_-

من: کیونگ جان ما تو خوابگاه زندگی می کنیم-_-

دی او: هر چی-_-

من بدو بدو رفتم یکی زدم به سر دی او و قبل از اینکه خودش یا کای بتونه عکس العملی نشون بدن دویدم رفتم سمت بک-_-

دستمو انداختم دور گردش~|:

یه طرف هندزفری رو از گوشش در آورد و گفت:

ها؟ چته؟/:

من: الان دارم بهت محبت می کنم مثلا-_-

بک: محبت نوموخوام~|:

من: خب نمی کنم./_\.

و دستمو کردم تو جیبم |:

بک: اینجوری راحت تره. -.- چی شد اومدی دنبال من حالا؟ -_-

من: بله. -.- کریس جان عمر کردن بیام بگم نرو وسط خیابون یه وقت یه ماشینی چیزی بهت می زنه شل و پل می شی-^-

بک: کریس جان غلط کردن -_-

من: هوی./_\. باباته ها، احترام بذار./_\.

بک: نوموخوام./_\. اصلا من محبت موخوام./_\.

من: دیدی-.-

بک: بدو بدو./_\. من محبت موخوام./_\.

من: خب من نمی خوام/:

بک: پس همین جا وای میسی سرتم نمی چرخونی./_\.

تا این جملشو تموم کرد برگشتم و خواستم برم-.-

بک: دهه! نرو دیگه! گریه موما! )″:

من: ! |=

بک: )″:

من: باشه حالا گریه نکن |= اینجوری هم بهم خیره نشو گریم می گیره |=

بک: )″:

من: نکن دیگه |||: باشه اصلا بهت میحابیت موکانام |=

بک: چی چی موکانی؟ )″:

من: ماحیبات |=

بک: چی؟ )″:

من: چیز.‌‌‌‌‌‌‌‌ موحبیایییی یووووو هههههه

بک: ها؟ ._.

من: اصلا هیچی نوموکانام≥-≤

و لپامو باد کردم

بک: من میحابیت/ماحیبات موخوام )″:

من: تو کی فهمیدی من چی می گم؟ ′-′

بک: الان-.-

؟؟؟: تو قرار بود بک رو بیاری عقب، نه اینکه خودتم بری جلو بمونی-_-

من و بک جفتمون پریدم و هوا و با ترس برگشتیم|||:

کریس بود|||:

من: نوموخوام≥-≤ کای موکوشاتام≥-≤

(نمی خوام|: کای می کشتم|: )

کریس: نمی کشه، من مراقبم-_-

من: نومو_ غلط کردم، میام@-@

و بدو بدو برگشتم عقب|:

و. با صحنه ی عجیبی رو به رو شدم!

تا حدی عجیب که نزدیک بود چشام از کاسه بزنه بیرون!

+ بک!‌‌‌‌‌ بک!‌‌‌ بـــــــک!

بک: بله؟ چته؟ -_-

+ لِیوXD

بک: .____. . XD

لی. چشماش بسته و بود و سرشو از پشت گذاشته بود رو شونه ی تائو و در حالی که خواب بود راه میومدXD

من: لیXD. تو چی هستی؟ XD

دی او یدونه زد تو سرم و گفت:

ساکت~|:

من: نزن≥-≤ کرییییییس، دیدی زددددد؟ ≥-≤

کریس: گفتم مراقبم کای نزنه^^

کای: -_-

دی او: به قصد تلافی نزدم به جان خودم! ._.

کای: پس من یدونه به قصد تلافی می زنم-_-

و اومد بزنه تو سرم که کریس دستشو گرفت^^

کریس: تلافی ممنوع، شوشولو^^

(به قول دختر داییم. XD)

کای: من شوشولو نیستم./_\.

بکهیون: فقط کوچولو ها به ″کوچولو″ می گن ″شوشولو″ ^^

کریس: هوی، الان به منم گفتی کوچولوئا-_-

بکیهون: نه به جان خودم! .__. من غلط بکنم به دَدی کریس بگم کوچولو! .__.

کریس: می بینیم-_-

بکهیون: غلط کردم دَدی )″:

کریس: ! |=

من: -.- .

کریس: این از کی تا حالا از این کارا یاد گرفته؟ |=

من: فکر کردی فقط سوهو کیوت بازی بلده؟ -.-

کریس: سوهو که دیگه شورشو در آورده-.- ولی این الان اشکمو در میاره|=

من: مراقب باش، منم نزدیک بود بزنم زیر گریه |=

بک: )))″:

کریس: باشه بابا، ببخشید غلط کردم|=

بک: (″: .

کریس: ایییی. سوهوووووو ||″:

و بدو بدو از بک دور شد|:

من محکم بکو بغل کردم و گفتم:

کیوت کوچولوئه ی خودم!!! *^^^*

بک: *۰*

من: *خون دماغ شدم|:* بــــــــکـــــــ*000000*

و انقدر محکم فشارش دادم که کیوت بازیو بیخیال شد|:

+ ولم کن دیوونه، خفه شدم|=

- کیووووووووو*0*

سوهو: . |:

- ووووووووووووو*000*

سوهو: |||:

- وووووووووووووووووو*00000*

لی از خواب پرید||:

- وووووووووووووووووووووووت*000000*

بک: ولم کن دیگه! |=< اهه! |=<

سهون: الان یه فنی چیزی میاد رد می شه پدرتون در میاد-.-

من: ! |= راست می گی! |=

بک رفت پشت سوهو و گفت:

مامی این الان خفم می کنه )″:

سوهو: *خون دماغ شد|:* چان حق داشت@-@

بک: |||||: یک عدد انسان کیوت به کی باید پناه ببره؟ -.-

شیومین همین طور که توسط چن روی زمین کشیده می شد با چشم بسته آروم صدای گربه در آورد

+ میوووووو میوو.

تائو: گربه! @-@

یک عدد گربه ی کیوت کنار شیومین در حال راه رفتن بود*^*

و شیومین با این کار مثلا داشت باهاش ارتباط برقرار می کرد/:

لی: حرف نزن دیگه! تازه داشت خوابم می برد-_-

تائو: تو بخواب|:

شیومین: میووووووو

گربه: میئو میئوووو

شیومین: میییییوو!

گربه: میئو میئوو میئو

شیومین: میو میووو~ میوووو^-^

گربه: میئوووو~

و صورت و شیومین و لیسید و رفت|:

ما: 0___0

شیومین: ^-^ ~

ما: 0___0

بکیهون: /:

شیومین: ^-^ ~

ما: 0___0

بکهیون: -.- .

بکهیون هندزفریش رو گذاشت تو گوشش و رفت|:

کای: چی گفتی بهش دقیقا؟ ._.

شیومین: به خودم مربوطه که به زبان گربه ای با رفیق گربه ایم چه حرفی زدم^-^

چن طوری که انگار این حرکت شیومین براش خیلی طبیعیه به کشیدنش ادامه داد|:

ما هم بیخیال شدیم و راه افتادیم|:

گربه هه اون ور خیابون داشت دنبالمون میومد|:

من: غلط نکنم دعوتش کرد کنسرتمون|:

سوهو: نهههههه، شیو خودش می دونه که همین جوریش هم داریم دیر می رسیم و گند زده می شه به همه چی^-^

کریس: شیومین-_-

شیومین: باهات دهلم≥-≤

و لپاشو باد کرد و دست به سینه به کشیده شدن ادامه داد. |=

کریس: شیومین لباست خاکی می شه پاشو-_-

شیومین: دههههههل≥-≤

کریس: شیومین./_\.

شیومین: غلط کردم دَدی! ._.

و بلند شد وایساد، لباسشو تد و راه اومد|:

سوهو دوباره گوشیشو برداشت و.

سوهو: بچه ها. @-@

کریس با دیدن قیافه ی سوهو یه سر به گوشیش زد و خبر رو خوند.

کریس: @-@

سوهو: تو بوگو@-@

کریس: مگه مغز خر خوردم؟ @-@

سوهو: تو می گی@-@

کریس: عوضش تو باید پیتزا مهمونمون کنی@-@

سوهو: ترجیح می دم همه رو پیتزا مهمون کنم تا خبر بدم@-@

کریس: خب پس من می گم! @-@

سوهو خب بگو@-@

کریس: چجوری بگم؟ @-@

لوهان: اهههههههه، بگید دیگه جون مرگمون کردید-_-

سهون: داد نزن لولو! تارای صوتیت آسیب می بینن! ):

کریس: باشه@-@

و یهو با سوهو همزمان شروع کردن به گفتن:

آ. دِ خب من می گم دیگه/:

چن: ای بابا خب بگید دیگه، اه-_-

من: مِرهَبان عصبانی می شود! واو! 0: XD

کریس: آم خب مینی بوس با وجود تاخیر زیادش رسیده دم در خوابگاه^^

شیو: جان؟ ′-′

کریس: و الان باید همه ی راهو برگردیم تا برسیم دم در خوابگاه^^

شیو: XD شوخی جالبی بود کریسXD

کریس: -_-

شیو: ′-′ه

تائو: خب نمی تونیم بگیم اون بیاد اینجا دنبالمون؟

کریس: از اونجایی که در این صورت پول بیشتری می گیره و کسی که پولشو می ده منم. خیر^^

لی: نگوووو! اگه من این وسط بیفتم یه بلایی سرم بیاد تقصیر شماست|=<

کریس: حالا کی گفته قراره یه بلایی سر تو بیاد؟ ^^

لی: من راه برم خوابم‌می بره و وسط کنسرت یهو می بینی بیهوش می شم میفتم زمین|=<

تائو: تو که تا حالا خواب بود-_-

من: هی. نگو که. الان باید همه ی راهب که اومدیم رو برگردیم؟ ≥-≤

بک: ها؟ چی؟ چی شده؟ 0_0

بک تازه هندزفریش رو از گوشش در آورده بود|:

من: بک |″: باید هر چی راه رفتیم رو برگردیم|″:

بک: هااااا؟ O_____o

سوهو: شرمنده فرزندانم|:

دیدم شیومین داره چنو راضی می کنه کل راه و دوباره چن بکشتش|:

کریس: چن! قبول نمی کنیا! لباسش خاکی می شه نیم ساعت هم تدن اون طول می کشه-_-

شیومین: شما با من بد بخت چه پدر کشتگیی دارید آخه؟ 0″:

چن: اوخی (″:

شیومین: گناه دارم به خدا )″:

و زد زیر گریه|:

چن: گریه نکن نکو چان! می برمت (″:

(قاعدتاً چن نباید بدونه نکو یعنی چی|: )

کریس: خیلی ممنون که گند نزدی به حرفم|||=<

(این یه جمله ی دیگس. دیگه خودتون منظورمو بفهمید

)

چن: نمی شه خو0: داره گریه می کنه بچم! -^-

شیومین: چن چنیییییی

چن: -^^^^-

کریس: -___-

تائو: کرییییییس≥-≤

کریس: بله؟ ||=<

تائو: این چونشو بد داره تکیه می ده≥-≤ حس بدی پیدا می کنم≥-≤

کای: چه جور حس بدی؟. -.-

دی او به نگاهی به کای کرد که کای نا خود آگاه خفه شد |=

کریس: خب بیا رو شونه ی من بخواب-_- با توئم لی-__-

لی: ها؟ چی؟ کی؟ کجا؟ -_-

کریس: بیاااااااا رو شونه ی منننننننن بخوااااااااب ./_\.

لی: 0______0

و سریع سرشو از رو شونه ی تائو برداشت و رفت سمت کریس|:

سعی کرد سرشو بذاره رو شونه کریس ولی.

لی: نمی رسم@-@

سعی کردم به زور جلوی خنده ی خودمو بگیرم و حد اقل صداشو آروم کنم Xb

جلو دهن خودم رو هم گرفتم ولی واقعا فایده نداشتXD

به طور ناگهانی صدای قهقهه های من و سهون بلند شدXD

کم کم تائو و کای هم شروع کردن به خندیدنXD

می دیدم که کریس هم داره با چشاش قهقهه می زنهXD

من: آخ آخخخخ.XD

لوهان: سهونی-_-

سهون: بله؟ XD

لوهان: -_-

سهون: اوه! |= متاسفم! |=

دی او: کای! |=<

و نگاهی بهمون انداخت که در یک صدم ثانیه همگی در جا خفه شدیم′-′

بکهیون: واقعا برات متاسفم چان! -_-

من: مـ. مـ. متا مـ. واااااای(X

و با دهن بسته خندیدم و سعی کردم جلوش رو بگیرم ولی نشد′-′

دی او: چانیول بهت هشدار می دم! -_- یا ساکت می شی یا می خورمت! |=<

ولی وقت نداد و در جا با نگاهش منو خورد′-′

بکهیون: |= .

سوهو متعجب کننده ترین، وحشتناک ترین و بلند ترین داد جهان رو زد و گفت:

بچه هااااااااا !

همه با ترس برگشتیم سمت سوهو

حتی کریس هم ترسیده بود′-′

- اون راننده ی بد بخت یه ساعتم بی کار جلوی در منتظر ماست! -_-

شیومین: حقشه! می خواست انقدر دیر نکنه! |=<

دی او: ما که در هر صورت قرار بود کلی دیر بهش برسیم، حالا اینم روش′-′

سوهو: آره ولی دیگه بهتره راه بیفتیم|:

لوهان: سهونی اخم نکن ):<

کای: اوه! |= اخم سهونو در آوردید! |=

شیومین: سهون که همیشه داره اخم می کنه′-′

من: راه رفتن و تنبلی، سهون همیشه پوکر رو از پا در آورد و مجبورش کرد اخم کنه! XD

بکهیون زد زیر خندهXD

سهون به طرز عجیبی اخم می کرد و کوچک ترین توجهی به حرفهای ما نداشت|:

بد جوری تو فکر بود|:

بکهیون: سهون داره به آینده ی تاریکمون فکر می کنه-.-

من: احتمالا داره فکر می کنه وقتی پاهاش از کار افتادن چی رو باید جایگزین کنه (X

کای: نترس سهون!‌‌ خودم برات صندلی چرخ دار می خرم ~.~

لوهان دستشو گذاشت زیر چونه ی سهون. ولی اثر نکرد! |||:

لوهان: جان؟ ها؟ چی؟ ._.

کریس: جادوت از بین رفت لولو کوچولو^^

لوهان چند بار دیگه دستشو زد به چونه ی سهون

لوهان: دهه! چرا نمی شه؟ ._.

سوهو: او او! -_- بد بخت شدیم رفت! ساعت یه ربع به هفته! -_-

شیومین: سهون اگه بیدار شدی به رفیق گربه ایم می گم نیاد کنسرتمون >:

کریس: تو با اجازه ی کی رفیق گربه ایتو دعوت کردی؟ ^^

شیومین: |= .

چن پرید وسط و گفت: حالا ببخشش دیگه|=

شیومین سرشو ت داد و حسابی واسه کریس مظلوم نمایی کرد|:

معمولا این چیزا رو کریس تاثیر نمی ذاره ولی بیخیال شد/:

سوهو: اگه بیدار نشه اجرا کنسل می شه!

کریس: مگه از رو جنازه ی من رد بشه و بخواد بیدار نشه! |=<

کای: آم. وقتی خوابه چجوری می خواد از رو جنازت رد شه؟ ′-′

کریس: -_-

تائو: من یه فن از خواب بیدار کن بلدم که. ^^

سوهو: نه نه نه._. بچمو چکار دارین؟ خودم بیدارش می کنم._.

تائو: @-@

چن یهو پرید بالا و گفت:

سهون! خوشحال باش! سوهو می خواد پیتزا مهمونمون کنهD:

به طور ناگهانی سهون از جا پرید و با تعجب به اطرافش نگاه کرد:

اینجا کجاست؟ من کجام؟. کی می خواد پیتزا مهمونم کنه؟ ._.

سوهو: =-=

کریس: ببین قبول نکردی خودت بگی آخرش چی شد! -.-

سهون: چی شد؟ چرا همتون دور من جمع شدید؟ |: